آناهیتا، الهه‌ای برجسته و مقدس در فرهنگ ایران باستان و اساطیر زرتشتی است که با آب، باروری، و پاکیزگی ارتباط دارد. او به عنوان الهه‌ای که نیروی زندگی‌بخش و آفریننده آب‌های روان، رودها، و چشمه‌هاست، مورد پرستش و احترام مردم قرار می‌گرفت. آناهیتا به معنی "پاک و بی‌عیب" است و تجسمی از طهارت و نیروی حیاتی طبیعت محسوب می‌شود.

آناهیتا در بسیاری از متون دینی و ادبیات باستانی ایران به عنوان نگهبان و محافظ زنان، مادران و کودکان معرفی شده است. او همچنین نقش مهمی در باروری زمین و حیوانات ایفا می‌کند و برای کمک به کشاورزان و دامداران نیز مورد دعای مردم بوده است. در هنر و معماری باستانی، آناهیتا به صورت زنی با تاجی از گل‌ها و در حال راندن گردونه‌ای با چهار اسب سفید نشان داده می‌شود که هر کدام نمادی از یکی از عناصر طبیعی هستند.

آناهیتا در بسیاری از شهرها و مناطق ایران دارای معابد و نیایشگاه‌های مخصوص به خود بوده است. معروف‌ترین آنها، معبد آناهیتا در کنگاور است که یکی از بزرگترین و مهم‌ترین معابد مربوط به او به شمار می‌آید. آناهیتا به عنوان یکی از الهه‌های اصلی در فرهنگ ایرانی، همواره نمادی از قدرت، پاکی و باروری بوده و تا به امروز در فرهنگ و ادبیات ایران جایگاه ویژه‌ای دارد.